Technologia betonu - Ćwiczenie 3

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Instrukcja do laboratorium
„Materiały budowlane”
Ćwiczenie 3,14
IIBZ
ĆWICZENIE 3, 14
CEMENT
3.1.
PRZYGOTOWANIE
PRÓBEK
I
PRZYRZĄDÓW
DO
BADAŃ
WYTRZYMAŁOŚCIOWYCH
Pobieranie i przygotowywanie próbek
cementu do badania należy wykonywać na
podstawie PN-EN 196-7:2008. W czasie odmierzania składników jest wymagana następująca
dokładność: ważenie - do 1 g; odmierzanie wody - do 1,0 cm
3
(ml). Średnią próbkę
laboratoryjną przed wykonaniem oznaczania należy zważyć, zanotować masę i przesiać przez
sito o boku oczka kwadratowego 1 mm. Ewentualne grudki cementu rozciera się w palcach.
Należy zważyć pozostałość na sicie, zanotować masę i obliczyć pozostałość w procentach.
Bada się przesiany cement, który należy umieścić w szczelnie zamkniętym naczyniu.
Warunki wykonywania badań
.
Oznaczania należy wykonywać w pomieszczeniach o
temperaturze 20  2°C i wilgotności względnej minimum 50. Używane przyrządy i surowce
(cement, woda, piasek) powinny mieć temperaturę pomieszczenia. Do oznaczań należy
stosować naczynia i przyrządy wykonane z materiałów nie reagujących z cementem,
zaczynem cementowym i zaprawą. Wodę do badań pobiera się z sieci wodociągowej.
Wymagane urządzenia i przyrządy
.
Laboratorium powinno być wyposażone w
odpowiednią aparaturę pomiarowo-badawczą. Wykorzystywane do badań urządzenia i
przyrządy zostaną krótko scharakteryzowane. Kolejno są to:

mieszarka
z przystawką programową i urządzeniem do automatycznego lub
ręcznego sterowania szybkością obrotów; zasadnicze elementy mieszarki to: miska z nierdzewnej
stali i pojemności ok. 5 l; obracające się mieszadło wykonane z brązu, dopasowane kształtem do
miski (odległość krawędzi mieszadła od ściany bocznej miski powinna się zawierać w zakresie
3  1  8  1 mm); obudowa przyrządu wraz z wbudowanym zbiornikiem na piasek
(automatycznie opróżnianym) oraz silnik o regulowanej szybkości; co pewien czas należy
sprawdzać stopień zużycia mieszadła i miski;
w tab.6.1
zamieszczono parametry pracy mieszarki;

wstrząsarka
z płytą stalową (stolikiem) do mocowania formy; częstotliwość
wstrząsania: 1 wstrząs na sekundę; wysokość podnoszenia płyty: 15  0,3 mm; po podniesieniu się
na wymaganą wysokość stolik powinien swobodnie opadać; całkowita masa płyty, pustej formy i
nakładki: 20  0,5 kg; wskazane jest zamontowanie na wstrząsarce licznika; całkowita liczba
wstrząsów powinna wynosić 60 (przyrząd powinien się wyłączyć automatycznie); wymienione
przyrządy (mieszarka z pełnym wyposażeniem oraz wstrząsarka z umieszczoną na niej formą)
zostały przedstawione na
rys. 3.1
.
Tab. 3.1. Charakterystyka obrotów mieszadła w misce.
Liczba obrotów mieszadła
wokół własnej osi
Prędkość
wokół osi miski
obr/min
Mała
140±5
625
Duża
28510
12510

forma
(
rys.3.1
) wykonana ze stali nierdzewnej o minimalnej twardości
200 HV, oszlifowana wewnątrz, rozbieralna, tworząca 3 poziome przegródki
do formowania beleczek o przekroju 4040 mm i długości 160 mm; kąty po-
- 1 -
Instrukcja do laboratorium
„Materiały budowlane”
Ćwiczenie 3,14
IIBZ
między wszystkimi przylegającymi płaszczyznami formy powinny być zbliżone do 90°;
dopuszczalne tolerancje wymiarowe podano na
rys. 3.1.b
; przegrody powinny mieć grubość
10 mm; wszystkie elementy formy powinny szczelnie przylegać do siebie;

prasa hydrauliczna
do 200 kN i dokładności pomiaru 1, z możliwością
regulacji prędkości przyrostu nacisku; można wykorzystać prasę o większej sile nacisku, pod
warunkiem że jeden z zakresów nie przekracza 200 kN;
a)
b)
Rys. 3.1. Forma do wykonywania normowych beleczek: a) widok ogólny; b) schemat i wymiary.

wkładkę
do prasy, w której umieszcza
się
ściskane
beleczki;
wkładka jest złożona z dwóch
prostokątnych płytek, jej zadaniem jest zapewnienie pionowego oddziaływania sił ściskających na
próbkę; płytki wkładki po dociśnięciu powinny idealnie przylegać do siebie, nie tworząc skosów;

klimatyzowane pomieszczenie
(lub duży pojemnik do przechowywania form z zaprawą),
zapewniające utrzymanie
dużej
wilgotności
powietrza (pow. 90) i temperaturze 20,0 ± 1,0
o
C;

pojemnik z wodą
do przechowywania rozformowanych beleczek; na dnie powinien być
umieszczony nierdzewny ruszt; orientacyjnie pojemność naczynia powinna być taka, aby na jedną
objętość próbek wyrobów przypadały cztery objętości wody.
Przygotowanie formy
przeprowadza się przed każdym kolejnym zaformowaniem beleczek.
Poszczególne części formy powinny zostać dokładnie oczyszczone, a następnie zamontowane
na podstawie i skręcone. Podczas skręcania należy zastosować środek uszczelniający naroża
(np. gorąca mieszanina kalafonii i parafiny w proporcji 1:3). Wewnętrzne powierzchnie formy
należy lekko zwilżyć olejem mineralnym. Tak przygotowaną formę można napełniać
zaprawą.
Normową zaprawę
do sporządzania beleczek wykonuje się według następujących proporcji:
1 część cementu, 3 części piasku normowego i pół części wody (współczynnik wodno-
cementowy W/C = 0,5).
Normowy piasek jest z reguły pakowany w worki po 1350 g (jest to ilość
wystarczająca na wykonanie mieszanki na trzy beleczki). W związku z tym normowa zaprawa
do wykonania trzech beleczek (1 forma) składa się:
- z 450 ± 2 g cementu;
- z
1350 ± 5
g
normowego
piasku
według
PN-EN 196-1:2006;
- z 225 ± 1 cm
3
wody.
Kolejność wykonywanych czynności jest następująca: do miski mieszarki wlewa się
wodę, następnie wsypuje cement, a po wymieszaniu stopniowo dozuje piasek. Czynności te,
czas ich trwania i prędkość obrotu mieszadła zestawiono w
tab.3.2.
- 2 -
Instrukcja do laboratorium
„Materiały budowlane”
Ćwiczenie 3,14
IIBZ
Tab. 3.2. Czynności i ich czas podczas mieszania zaprawy.
Prędkość obrotowa
mieszadła
Czas trwania
czynności, s
Nazwa czynności
Mieszanie cementu z wodą
mała
30  2
Dozowanie piasku
mała
30  2
Mieszanie zaprawy
duża
30  2
Zebranie zaprawy przylepionej do ścianek
miski za pomocą skrobaka do środka miski
bez mieszania
90  5
Mieszanie zaprawy
duża
60  5
Przygotowanie beleczek
.
Przygotowaną według tego opisu formę należy przymocować za
pomocą uchwytów do płyty wstrząsarki. Z przygotowanej zaprawy pobiera się pierwszą z
dwóch porcji (ok. 300 g) i wypełnia się nią poszczególne przegrody formy. Aby ułatwić
napełnianie formy, należy stosować specjalne łopatki. Ułożoną pierwszą warstwę rozgarnia
się łopatką i zagęszcza na wstrząsarce. Po zatrzymaniu wstrząsarki (60 wstrząsów) można
przystąpić do napełniania przegród formy drugą warstwą zaprawy, a następnie ponownie
uruchomić wstrząsarkę. Po zakończeniu tych czynności zdjąć formę z nakładką ze wstrząsarki
i usunąć nadmiar zaprawy ostrą metalową linijką (stalową płytką), poruszaną powoli ruchem
tnącym wzdłuż formy (prostopadle do beleczek), wykonując ruch w obie strony. Następnie
powierzchnię zaprawy wyrównuje się tą samą linijką, trzymaną płasko.
Dojrzewanie beleczek
.
Formy ze świeżą zaprawą należy umieścić w szafie klimatyzacyjnej.
Formę z zaprawą przechowuje się w pozycji poziomej, tak aby wilgotne powietrze miało
swobodny dostęp do beleczek. Formę należy od góry przykryć płytką szklaną lub stalową
(zapobiegającą wysychaniu).
Rozformowanie beleczek zależy od terminu badania. Beleczki przeznaczone do
badania po 24 h (co zdarza się stosunkowo rzadko) należy rozformowywać na 20 min przed
badaniem. Natomiast beleczki przeznaczone do badania w innych terminach należy
rozformowywać po 20  24 h.
Rozformowane wyroby należy w sposób trwały oznaczyć na górnej powierzchni i
umieścić w kąpieli wodnej o temperaturze 20  1°C w przygotowanym pojemniku. Beleczki
należy układać na ruszcie oraz w pewnej odległości od siebie tak, aby zapewnić swobodny
dostęp wody (odległości między beleczkami, ścianą naczynia i lustrem wody powinny być
większe od 5 mm). Beleczki powinny przebywać w wodzie do czasu badania.
- 3 -
Instrukcja do laboratorium
„Materiały budowlane”
Ćwiczenie 3,14
IIBZ
14.1. OZNACZANIE WYTRZYMAŁOŚCI ZAPRAW CEMENTOWYCH NA
ZGINANIE
Do oznaczania wytrzymałości na zginanie wykorzystuje się dowolny aparat (np.
maszynę wytrzymałościową lub prasę hydrauliczną), pod warunkiem że ma on układ łamiący
identyczny z przedstawionym na
rys. 14.1.
Badaną belkę umieszcza się na dwóch dolnych
podporach (wałkach), natomiast do podpory górnej przykłada się obciążenie, które powoduje
złamanie belki. Przyrząd do oznaczania wytrzymałości na zginanie powinien dysponować
maksymalnym obciążeniem 10 kN i dokładnością pomiaru siły 1 oraz przyrostem
obciążenia (50 ± 10) N/s.
~
160
1
2
50 ± 0.15
3
3
47,5 ± 2,5
100 ± 0.5
~
30
1 - wałek obciążający; 2 - próbka; 3 - podpory
Rys.14.1 Schemat układu łamiącego do badania wytrzymałości na zginanie cementu.
Wytrzymałość na zginanie
(
R
f
), MPa, oblicza się według wzoru:
1

F

l
f
R

f
3
b
gdzie:
b –
długość boczna przekroju beleczki, mm;
F
f
– obciążenie łamiące na środku beleczki, N;
l
– odległość miedzy podporami, mm.
Stosując uproszczenia, tzn. przyjmując beleczki szerokości i wysokości
b
=
h
= 4 cm
oraz odległości między podporami
l
= 10 cm, wzór powyższy można uprościć do postaci:
R
f
=
2,34

F
f

10

3
Wynik końcowy
.
Z trzech otrzymanych wyników pomiarów (niezależnie od metody badania)
należy obliczyć średnią arytmetyczną z dokładnością do 0,1 MPa.
14.2. OZNACZANIE WYTRZYMAŁOŚCI ZAPRAW CEMENTOWYCH NA
ŚCISKANIE
Badanie wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się na połówkach wykonanych
wcześniej beleczek. Połówki otrzymuje się w wyniku wcześniej przeprowadzonego
oznaczania wytrzymałości na zginanie lub przez przepołowienie beleczek w taki sposób, aby
nie została naruszona ich struktura.
- 4 -
 Instrukcja do laboratorium
„Materiały budowlane”
Ćwiczenie 3,14
IIBZ
Pomiar w prasie hydraulicznej
.
Beleczki wyjęte z kąpieli wodnej i osuszone tkaniną należy
umieścić między płytkami ściskającymi wkładki do prasy. Górna płaszczyzna beleczki,
powstała z wyrównania stalową linijką, powinna być ustawiona pionowo. Następnie należy
nastawić przyrost obciążenia na 2,4 ± 0,2 kN/s, włączyć napęd prasy i doprowadzić do
zniszczenia próbek. W chwili zniszczenia odczytuje się na manometrze siłę nacisku (
F
c
) za
pomocą wskazówki biernej (maksymalna wartość siły). W przypadku wskaźnika cyfrowego
korzysta się z pamięci urządzenia.
Można stosować aparaty obsługiwane ręcznie, muszą jednak być wyposażone w
regulację kontrolną przyrostu obciążenia. Zarówno aparaty ręczne, jak i automatyczne
powinny zapewniać pomiar siły z granicą błędu nie większą niż 1.
Podobnie należy zbadać pozostałe połówki beleczek. Obliczanie wytrzymałości na
ściskanie
R
C
przeprowadza się zgodnie z zależnością:
F
MPa
c
R
C

,
A
gdzie:
F
c
- siła nacisku powodująca zniszczenie beleczki, N;
A
= 1600 mm
2
- pole płytek dociskowych (powierzchnia ściskana), mm
2
.
Wynik końcowy
.
Wynikiem oznaczania jest średnia arytmetyczna otrzymanych sześciu
wartości pomiarów wykonanych na komplecie trzech beleczek. Jeżeli jedna z sześciu wartości
różni się od średniej o więcej niż 10, należy ją odrzucić, a z pozostałych pięciu ponownie
obliczyć średnią arytmetyczną. Jeśli kolejna z tych pięciu pojedyncza wartość różni się o
więcej niż 10, należy cały wynik badania odrzucić (pomiar należy powtórzyć).Pojedyncze
wyniki oraz wartość końcową wytrzymałości podaje się z dokładnością do 0,1 MPa.
Uwaga dotycząca jednostek
.
W normach EN i PN-EN (normach europejskich i polskich
normach zgodnych z normami europejskimi) stosowaną jednostką wytrzymałości jest
1 N/mm
2
, natomiast w Polsce przyjęto za jednostkę podstawową 1 MPa. Przelicznik jest
następujący: 1 N/mm
2
= 1 MPa.
Normy przedmiotowe:
PN-EN 196-1:2006, PN-EN 1015-6:2000
- 5 -
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]