Teoria Bohra

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Bohr założył, że elektron może kršżyć tylko po wybranych orbitach zwanych stabilnymi, oraz że kršżšc po tych orbitach nie emituje promieniowania (mimo że tak wynikałoby z rozwišzania klasycznego). Atom wydziela promieniowanie tylko gdy elektron przechodzi między orbitami. Długoć fali elektronu mieci się całkowitš liczbę razy w długoci orbity kołowej. Model Bohra, jakkolwiek będšcy sztucznym połšczeniem mechaniki klasycznej i relacji de Broglie'a, daje prawidłowe wyniki dotyczšce wartoci energii elektronu na kolejnych orbitach. Mimo pozornej poprawnoci modelu zrezygnowano z niego, ponieważ zgodnie z elektrodynamikš klasycznš poruszajšcy się po okręgu (lub elipsie), a więc przyspieszany, elektron powinien, w sposób cišgły, wypromieniowywać energię i w efekcie "spadłby" na jšdro już po czasie rzędu 10-6 sekundy. Fakt, że tak się nie dzieje, nie dawał się wytłumaczyć na gruncie fizyki klasycznej. Model Bohra został ostatecznie odrzucony również ze względu na to, że nie dawało go się zaadaptować do atomów posiadajšcych więcej niż dwa elektrony i nie można było za jego pomocš stworzyć przekonujšcej, zgodnej ze znanymi faktami eksperymentalnymi teorii powstawania wišzań chemicznych.ZAKRES STOSOWALNOCI: Teoria Bohra, mimo swoich sukcesów, miała również pewne wady. Opierała się ona na dowolnych założeniach i miała ograniczony zakres stosowalnoci. W szczególnoci nie dawała poprawnego opisu optycznych widm atomów, zawierajšcych więcej niż jeden elektron. [ Pobierz całość w formacie PDF ]