Tematyka 21 Kongresu IPVS w ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Prawo weterynaryjne
Subject-matter of 21
st
IPVS Congress
in Vancouver. Part II. Enzootic pneumonia
and porcine respiratory disease complex
Tematyka 21. Kongresu IPVS
w Vancouver. Część II. Enzootyczne
zapalenie płuc i zespół chorobowy
układu oddechowego świń
Pejsak Z.
,
Truszczyński M.
, Department of Swine
Diseases, National Veterinary Research Institute,
Puławy
The plenary lecture entitled “
Mycoplasma hyopneumo-
niae
infections in pigs: update on epidemiology and
control”, presented by D. Maes, was broadly discussed
with addition of own experience concerning this top-
ic. The main subjects were: enzootic pneumonia (EP)
and porcine respiratory disease complex (PRDC), in-
cluding complex etiology (besides
M. hyopneumoni-
ae
other species of bacteria and viruses can be in-
volved). Then, the ways of
M. hyopneumoniae
trans-
mission in diferent systems of large scale production
of swine were described. Next points were related to
the control measurements of
M. hyopneumoniae
in-
fections. They included optimization of management
and housing conditions and antimicrobial medication
with available antibiotics. Commercial vaccines were
also characterized including strategies of vaccination.
Information concerning new generations of experi-
mental vaccines were given. It was concluded that
despite of considerable progress in control of these
swine diseases further serious eforts are needed for
the development of more efective vaccines and vac-
cination strategies.
Zygmunt Pejsak, Marian Truszczyński
z Zakładu Chorób Świń Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego 
Instytutu Badawczego w Puławach
Zarówno enzootyczne zapalenie płuc,
jak i zespół chorobowy układu oddecho-
wego świń stanowią przyczynę poważ-
nych strat wszędzie tam, gdzie ma miejsce
chów trzody chlewnej. Opóźniają bowiem
wzrost prosiąt i warchlaków oraz tuczni-
ków, obniżają wykorzystanie paszy, zwięk-
szają śmiertelność i koszty interwencji we-
terynaryjnych.
Przedstawiona tematyka dotyczy chowu
wielkostadnego w fermach produkujących
prosięta na sprzedaż, w tuczarniach oraz
w obiektach o zamkniętym cyklu produkcji.
Jak wynikało z wieloletnich doświad-
czeń i usiłowań (2), nieosiągalna okazała
się trwała eliminacja nosicielstwa
M. hyo­
pneumoniae
w tych warunkach, mimo licz-
nych prób uzyskiwania stad świń wolnych
od swoistych patogenów (speciic pathogen
free – SPF). W związku z tym w charak-
teryzowanym wystąpieniu główny nacisk
położony został na przeciwdziałanie sze-
rzeniu się zakażenia i jego zwalczanie (1).
rozwoju, wyniszczenia lub padnięć. Sto-
sując nPCR, metodę uważaną za bardziej
wiarygodną niż testy serologiczne, w tym
ELISA, nosicielstwo określono na 5–20%
prosiąt danej grupy (5, 6), tak w cyklu za-
mkniętym (farrow-to-inish), jak też w sys-
temach wieloetapowych (multi-site sys-
tems). W chowie zamkniętym, na pozio-
mie warchlakarni, zakażenie jest częstsze
niż w chowie prowadzonym systemem wie-
loetapowym. Odsetek zwierząt zakażonych
zwiększa się z wiekiem. Stopień transmisji
M. hyopneumoniae
zależy od zjadliwości
danego szczepu i jest częstszy w przypad-
ku szczepów o wyższej wirulencji.
Transmisja
M. hyopneumoniae
może
następować też w przypadku remontu sta-
da przy nabywaniu świń ze stad zakażo-
nych; ma również miejsce drogą aerogen-
ną z ferm zakażonych do wolnych od
M.
hyopneumoniae
. Dee i wsp. (7) wykazali, że
dokonuje się nawet przy odległości 4,7 km.
Dołączenie się do zakażenia wywołane-
go przez
M. hyopneumoniae
innych, po-
przednio wymienionych drobnoustrojów,
potęguje objawy kliniczne ze strony ukła-
du oddechowego, w tym cięższy przebieg
zapalenia płuc.
W nawiązaniu do powyższego Maes (1),
powołując się na wcześniejszą publikację
(8), podkreśla duże znaczenie w zwalcza-
niu enzootycznego zapalenia płuc i  ze-
społu chorobowego układu oddechowe-
go świń optymalizacji warunków chowu
i pomieszczeń.
Bardzo ważny czynnik proilaktyki sta-
nowi stosowanie zasady „cała chlewnia
pełna – cała chlewnia pusta” (all-in, all-
out), gdyż w wyniku oczyszczania i dezyn-
fekcji pomieszczeń przeciwdziała trans-
misji zarazków do wstawianej do tych
pomieszczeń kolejnej grupy prosiąt lub
warchlaków. W  konsekwencji umożli-
wia uzyskanie lepszych efektów tuczu,
ponieważ obniża liczbę osobników ze
zmianami chorobowymi w  płucach, co
uwidacznia się między innymi w  bada-
niu poubojowym. W  ramach zapobie-
gania szerzeniu się zakażenia, wywoła-
nego przez
M. hyopneumoniae
, wskaza-
ne jest niełączenie odrębnych grup świń
Keywords:
M. hyopneumoniae
, enzootic pneumonia,
porcine respiratory disease complex, control strategies.
z uwzględnieniem własnej interpreta-
cji, obecnego stanu wiedzy na temat epide-
miologii i zwalczania zakażeń u świń, wy-
wołanych lub współwywołanych przez
My­
coplasma
hyopneumoniae
(1).
Mycoplasma
hyopneumoniae
jest etio-
logicznie pierwotnym patogenem enzo-
otycznego zapalenia płuc (enzootic pneu-
monia – EP), przewlekłej choroby układu
oddechowego świń. W jej rozwoju często
wtórnie uczestniczą jeden lub więcej ga-
tunków warunkowo chorobotwórczych
drobnoustrojów, np.
Pasteurella multo­
cida
lub
Streptococcus suis
(2).
Mycopla­
sma hyopneumoniae
jest również jed-
nym z ważnych patogenów w  etiologii
zespołu chorobowego układu oddecho-
wego świń (porcine respiratory disease
complex – PRDC). Wśród pozostałych
są:
Actinobacillus pleuropneumoniae
,
Pa­
steurella multocida
, paciorkowce, wirus
zespołu rozrodczo-oddechowego świń
(porcine reproductive and respiratory vi-
rus – PRRSV), świński cirkowirus typu 2
(porcine circovirus, type 2 – PCV2), wirus
choroby Aujeszkyego, wirus grypy świń
(swine inluenza virus-SIV) i świński ko-
ronawirus oddechowy (porcine respira-
tory coronavirus – PRCV; 3).
Rozprzestrzenianie się
M. hyopneumoniae i ograniczanie
tego procesu
Nowo narodzone prosięta ulegają zakaże-
niu przez
M. hyopneumoniae
od macior
niebawem po urodzeniu lub drogą aero-
genną za pośrednictwem zawierających
ten drobnoustrój aerozoli, a następnie też
dzięki kontaktowi między sobą. Źródłem
zakażenia są częściej pierwiastki niż lo-
chy wieloródki (4). Okresy utrzymywania
się nosicielstwa
M. hyopneumoniae
u pro-
siąt ssących przedstawiają się różnie (od 2
do 14 tygodni; 1). Skutkiem może być wy-
stąpienie ze strony układu oddechowego
objawów chorobowych, włącznie do zejść
śmiertelnych u świń w wieku 3–20 tygodni.
Wcześniejsze odsadzanie (<3 tygodnie)
może ograniczyć transmisję
M. hyopneu­
moniae
od lochy do potomstwa, ale nie
jest to dozwolone w  krajach członkow-
skich Unii Europejskiej.
Różne są, zależnie od autorów, wyniki
dotyczące częstości zakażeń przez
M. hy­
opneumoniae
prosiąt w czasie odsadzenia
oraz następstwa w  postaci opóźnionego
16
Życie Weterynaryjne • 2011 • 86(1)
C
elem tego artykułu jest omówienie,
Prace poglądowe
przy przechodzeniu do kolejnych etapów
cyklu produkcyjnego.
Świnie w zamkniętych systemach pro-
dukcji cechują się bardziej stabilną prze-
ciwzakaźną odpornością grupową w po-
równaniu do stad, do których zakupuje
się świnie z innych ferm.
Na częstość pojawiania się chorób ukła-
du oddechowego ma wpływ stopień za-
gęszczenia świń w danym pomieszczeniu
(kojcu). Nadmierne zagęszczenie sprzy-
ja transmisji patogenów i  pojawianiu się
chorób układu oddechowego. Niskie za-
gęszczenie jest jednak nieopłacalne. Uwa-
ża się, że optymalna powierzchnia wynosi
0,7 m
2
na tucznika (9).
Do ważnych czynników w zapobiega-
niu i zwalczaniu enzootycznego zapalenia
płuc i zespołu chorobowego układu odde-
chowego świń należy proilaktyka innych
chorób, w  tym wcześniej wymienionych
(m. in. choroby Aujeszkyego, PRRS, gry-
py, zakażenia wywołanego przez PCV2).
Bardzo ważną rolę odgrywa bioasekura-
cja ograniczająca możliwości przedosta-
nia się do stada czynników etiologicznych
omawianych chorób.
lub PRDC). Jednak metoda ta, a tym bar-
dziej ciągłe podawanie wraz z paszą an-
tybiotyków w czasie trwania jednego lub
kilku etapów produkcji, napotyka rosnącą
opozycję czynników urzędowych, w  tym
przede wszystkim Unii Europejskiej, z po-
wodu konieczności przeciwdziałania sze-
rzeniu się antybiotykooporności, jak też
występowania pozostałości antybiotyków
w  tuszach świń i wytwarzanej z  tego su-
rowca żywności.
Niekiedy stosowane są antybiotyki
w stadach reprodukcyjnych w celu ogra-
niczania zakażeń przez
M. hyopneumo­
niae
u pierwiastek, u których są częstsze,
ale również z zamiarem zmniejszania no-
sicielstwa u loch i u knurów (1).
w ciągu dwóch pierwszych tygodni życia
noworodków, szczepienia stosuje się moż-
liwie wcześnie. Skuteczność takiego po-
stępowania została potwierdzona bada-
niami eksperymentalnymi i  terenowymi
(7). Wczesne szczepienie prosiąt ssących
poniżej 4-tygodniowych jest bardziej po-
wszechne w fermach prowadzących pro-
dukcję w cyklu zamkniętym, podczas gdy
szczepienie w terminie późniejszym mię-
dzy 4 a 10 tygodniem życia jest stosowa-
ne częściej w  trzyetapowych systemach
produkcji (prosięta, warchlaki, tuczniki),
gdyż w tych warunkach do zakażenia do-
chodzi później.
Dawniej stosowano szczepienie dwu-
krotne, wykonywane w odstępie 1–3 tygo-
dni. Obecnie dzięki uzyskaniu szczepionek
bardziej skutecznych, zawierających lepsze
adiuwanty, znacznie częstsze jest szczepie-
nie jednorazowe (18). Jest ono zazwyczaj
tańsze i łatwiejsze do przeprowadzenia.
Możliwie wczesne szczepienie prosiąt
jest uzasadnione, gdyż daje większe szanse
ochrony przed zakażeniem. Jednak prze-
szkodę w rozwinięciu się odporności czyn-
nej mogą stanowić uzyskane wraz z  sia-
rą przez oseski swoiste przeciwciała mat-
czyne. Dodatkowo szczepienia osesków,
w związku z negatywną fazą odporności,
mogą zwiększać ryzyko zakażenia przez
PCV2 lub bakterie warunkowo chorobo-
twórcze.
Na skuteczność szczepień u starszych
prosiąt oraz warchlaków nie mają wpływu
przeciwciała matczyne, ulegające z czasem
zanikowi. Natomiast dodatkowe zakaże-
nia (PCV2, PRRSV, bakterie warunkowo
chorobotwórcze) mogą w  okresie odsa-
dzenia prosiąt od lochy i potem obniżać
efekt szczepień przeciw zakażeniu
M. hy­
opneumoniae
.
Nieliczne prace dotyczą oceny warto-
ści szczepień loch szczepionką z antyge-
nem
M. hyopneumoniae
(1). Immuniza-
cja tej grupy zwierząt przy końcu ciąży
ma na celu redukcję siewstwa
M. hyo­
pneumoniae
od loch i w  konsekwencji
ograniczenie zakażenia potomstwa. Wy-
kazano, że szczepienie loch 5 i 3 tygodnie
przed porodem skutkowało niższą liczbą
pozytywnych w nPCR prosiąt w okresie
odsadzenia (5).
W  nawiązaniu do szczepień loch na-
leży dodać, że przeciwciała matczyne nie
chronią osesków przed kolonizacją przez
M. hyopneumoniae
nabłonka rzęskowe-
go oskrzeli i oskrzelików prosiąt osesków,
natomiast rola zawartych również w sia-
rze fagocytów nie jest w  tym kontekście
wystarczająco poznana. Przemawia to za
metailaktycznym stosowaniem dodatko-
wo antybiotyków, w uzasadnionych przy-
padkach (19). Zwłaszcza loszki wprowa-
dzone do stad podstawowych z  innych
ferm powinny być w okresie kwarantanny
Szczepionki i strategie szczepień
W zapobieganiu enzootycznego zapalenia
płuc i zespołu chorobowego układu odde-
chowego świń, w tym zakażenia wywoła-
nego przez
M. hyopneumoniae
, szerokie
zastosowanie znajdują dostępne w  han-
dlu szczepionki. Główne korzyści szcze-
pień łączą się z poprawą, w porównaniu
do zwierząt nieszczepionych, dziennych
przyrostów masy ciała (2-8%) i wykorzy-
stania paszy (5–8%) oraz niekiedy z obniż-
ką wskaźnika padnięć. Dodatkowo zapew-
niają krótszy okres osiągania wagi rzeź-
nej, łagodniejsze objawy kliniczne i niższe
koszty leczenia, w tym ograniczone stoso-
wanie antybiotyków, pożądane w aspekcie
zachowania ich efektów terapeutycznych
(13, 14). Mimo że ochrona przed objawami
klinicznymi nie zawsze jest pełna, a dodat-
kowo szczepionki nie zapobiegają koloni-
zacji nabłonka rzęskowego przez
M. hyo­
pneumoniae
, niektóre badania wskazują,
że szczepienia redukują znacząco licz-
bę potencjalnie chorobotwórczych my-
koplazm w  układzie oddechowym (15)
i mogą obniżać poziom zakażenia w sta-
dzie (16). W przeciwieństwie do tego inne
badania dotyczące transmisji
M. hyopneu­
moniae
,
wykonane tak w warunkach do-
świadczalnych, jak też terenowych, wska-
zały, że szczepienia przeciw zakażeniu
M.
hyopneumoniae
w stopniu raczej ograni-
czonym przeciwdziałały szerzeniu się
M
.
hyopneumoniae
wśród pogłowia świń da-
nej fermy. W związku z tym przyjmuje się,
że sama wakcynacja obecnie dostępnymi
szczepionkami, chociaż pomocna, nie jest
wystarczająca do pełnego eliminowania
M.
hyopneumoniae
z  zakażonych stad (15),
mimo że ekonomicznie jest uzasadniona.
Znane są różne strategie szczepień,
zależnie od typu stada, systemu produk-
cji i  praktyk chowu, szerzenia się zaka-
żenia i  preferencji lekarza weterynarii,
z  uwzględnieniem zasady kosztów i  ko-
rzyści. Ze względu na to, że zakażenia
M. hyopneumoniae
mogą już mieć miejsce
Antybiotyki
W  leczeniu przypadków chorobowych,
włączając zakażenia wywołane przez
M.
hyopneumoniae
, zaleca się przede wszyst-
kim stosowanie tetracyklin i makrolidów,
ale również linkozamidów, pleuromutylin,
luorochinolonów, lorfenikoli, aminogli-
kozydów i aminocyklitoli (1).
Szczególnie skuteczne przeciw myko-
plazmom są luorochinolony i aminogliko-
zydy. Drobnoustroje te, w związku z niepo-
siadaniem ściany komórkowej, nie są wraż-
liwe na antybiotyki β-laktamowe, takie jak
penicyliny i cefalosporyny. Mimo stwier-
dzania antybiotykooporności szczepów
M.
hyopneumoniae
na tetracykliny (10) i ostat-
nio też na makrolidy, linkozamidy i luoro-
chinolony (11), nie wydaje się to stano-
wić, jak na razie, szczególnego problemu
w leczeniu zakażeń wywołanych przez ten
drobnoustrój. Zgodnie z danymi Vicciego
(12) w większości przypadków wymienione
leki przeciwmykoplazmowe, oprócz wła-
ściwości leczniczych, przyczyniają się do
poprawy efektów chowu i tuczu.
Leczenie i  zwalczanie enzootyczne-
go zapalenia płuc i zespołu chorobowego
układu oddechowego świń może być nie-
stety zniechęcające, ponieważ objawy i ne-
gatywne skutki zakażenia mogą, po krót-
kiej nawet przerwie podawania antybioty-
ków, pojawiać się ponownie.
Antybiotyki znajdują też zastosowanie
metailaktyczne u  świń niewykazujących
objawów chorobowych, w  okresach kie-
dy z  reguły następuje nasilanie się zaka-
żenia i chorób układu oddechowego (EP
Życie Weterynaryjne • 2011 • 86(1)
17
Prace poglądowe
Tabela 1.
 Ocena stosowania szczepionek oraz zapobiegawczego i leczniczego podawania antybiotyków w enzo-
otycznym zapaleniu płuc oraz zespole chorobowym układu oddechowego świń (wg 1, zmodyikowana)
chorobowe. Stosowanie ich jest mniej pra-
cochłonne niż szczepienia, gdyż mogą być
podawane wraz z paszą lub wodą. Nato-
miast szczepienie, mimo że wymaga więk-
szego nakładu pracy, nie daje niepożąda-
nych pozostałości w  tkankach zwierząt
i nie wyzwala antybiotykooporności. Jest
natomiast skierowane wyłącznie przeciw
określonemu patogenowi, zależnie od za-
wartych w  szczepionce immunogenów
(zwłaszcza chodzi o 
M. hyopneumoniae
).
Jednak mimo braku innych immunoge-
nów, ze względu na inicjowanie przez
M.
hyopneumoniae
wieloczynnikowej etio-
logii omawianych chorób udział np.
Pa­
steurella multocida
,
Actinobacillus pleu­
ropneumoniae
jest mniej częsty u zwierząt
szczepionych, a zmiany chorobowe w płu-
cach mniej rozwinięte (13, 14, 15). Oprócz
tego należy sądzić, że w przyszłości coraz
częściej będą używane szczepionki wielo-
ważne. Wtedy w następstwie jednej iniek-
cji nastąpi uodpornienie świni przeciw kil-
ku uczestniczącym w zapaleniu płuc drob-
noustrojom, w tym również wirusom, jak
np. PCV2.
W podsumowaniu stwierdza się, że nad-
rzędnym celem w ograniczaniu strat jest ob-
niżanie stopnia zakażenia świń przez
M. hy­
opneumoniae
we wszystkich systemach cho-
wu, Służą temu antybiotyki i szczepionki.
Dodać należy, że duże znaczenie w obniża-
niu strat ma oprócz tego właściwe zarządze-
nie fermą oraz pomieszczenia zapewniające
dobrostan świń. Nieosiągalne wydaje się na-
tomiast dążenie do uzyskania i utrzymania
stad świń wolnych od takich drobnoustro-
jów jak
M. hyopneumoniae
(czyli zwierząt
SPF), czego dowodzą wcześniej podejmo-
wane liczne próby, przede wszystkim przez
hodowców duńskich, które kończyły się za-
zwyczaj niepowodzeniem.
Uzyskane efekty odnośnie do
Szczepionki
Antybiotyki
Nakładu pracy
większy
mniejszy
Oddziaływania
przeciw jednemu drobno-
ustrojowi (M. hyopneumoniae)
również przeciw innym bakteriom współ-
uczestniczącym w etiologii EP lub PRDC
Ryzyka pozostałości w tkankach nie istnieje
istnieje
Ryzyka w szerzeniu się antybio-
tykooporności bakterii
nie istnieje
istnieje
Zapobiegania kolonizacji
nie zapobiegają
nie zapobiegają
szczepione przeciw zakażeniu
M. hyopneu­
moniae
(20).
Występujące między stadami różnice
co do efektywności szczepień związane są
z takimi czynnikami, jak: niewłaściwe wa-
runki składowania szczepionki, co obniża
jej skuteczność, błędy w technice iniekcji,
antygenowe różnice między terenowymi
szczepami i szczepami zawartymi w szcze-
pionce, istnienie chorób w  czasie szcze-
pień, interferencja antygenów szczepion-
ki i przeciwciał matczynych (siarowych).
Aktualnie kontynuowane są badania
nad doskonaleniem szczepionek, włącz-
nie z  preparatami aerozolowymi i  doda-
wanymi do pasz, jak też szczepionkami
podjednostkowymi i szczepionkami DNA
(1). Jest oczywiste, że gdyby szczepionki
z 
M. hyopneumoniae
mogły być podawa-
ne zwierzętom ze skutkiem pozytywnym,
drogą aerogenną, to ułatwiłoby to wyko-
nywanie masowej i częstszej wakcynacji.
Istotnie redukowałoby koszt robocizny,
byłoby też bardziej korzystne dla dobro-
stanu świń, jak również większej niż po
iniekcjach domięśniowych stymulacji od-
powiedzi immunologicznej błony śluzo-
wej (mucosal immune response) w ukła-
dzie oddechowym. Jednak, jak dotych-
czas, trzykrotna aerozolowa wakcynacja,
z przerwami 2-tygodniowymi nie doprowa-
dzała do takiej lub wyższej ochrony, w po-
równaniu do domięśniowego podawania
szczepionki (21). Lin i wsp. (22) stwier-
dzili, że doustna eksperymentalna szcze-
pionka, oparta na szczepie PRIT-5
M. hy­
opneumoniae
, istotnie redukowała zmia-
ny zapalne w płucach pojawiające się po
zakażeniu świń przy użyciu
M. hyopneu­
moniae
. Jednakże wymienieni autorzy nie
porównywali tych wyników z efektami po
parenteralnym jej podaniu.
King i wsp. (23) wykazali jedynie mini-
malną, mało istotną, ochronę u świń za-
każanych po użyciu rekombinowanej pod-
jednostkowej szczepionki, opartej na adhe-
zynie P97
M. hyopneumoniae
. Donosowa
immunizacja atenuowanym szczepem YS-
19
Erysipelothrix rhusiopathiae
, z ekspresją
rekombinowanego białka, adhezyny P97,
istotnie redukowała po zakażeniu
M. hy­
opneumoniae
rozległość zmian chorobo-
wych w płucach (24). Doustne podanie tego
samego rekombinowanego białka w innym
żywym szczepie
E. rhusiopathiae
(25) rów-
nież obniżało zmiany chorobowe w płu-
cach po zakażeniu. Okamba i wsp. (26)
stwierdzili, że replikacyjnie defektywny
adenowirus z  ekspresją C-terminalnego
białka
M. hyopneumoaniae
, podany do-
nosowo i domięśniowo myszom BALB/c
indukował odpowiedź immunologiczną.
Ostatnio opracowano kilka szczepio-
nek DNA z 
M. hyopneumoniae
. Wyniki ich
skuteczności, określanej na myszach i świ-
niach, były jednak niejednoznaczne (27).
Dodać należy, że świnie szczepione żywy-
mi szczepami
M. hyopneumoniae
o niskiej
zjadliwości nie były chronione przed zaka-
żeniem wysoce zjadliwymi szczepami
M.
hyopneumoniae
po 4 tygodniach od szcze-
pienia (28).
Przedstawione badania sugerują, że
w  przyszłości nowe generacje szczepio-
nek mogą umożliwić opracowanie bar-
dziej efektywnych strategii w zwalczaniu
zakażeń wywołanych przez
M. hyopneu­
moniae
u świń.
Niezbędne są zatem, biorąc pod uwagę
wielkość strat powodowanych przez enzo-
otyczne zapalenie płuc i zespól chorobo-
wy układu oddechowego świń, dalsze ba-
dania zmierzające do poprawy skutecz-
ności szczepionek i  strategii szczepień.
Należy zwłaszcza brać pod uwagę induk-
cję odporności na poziomie błon śluzo-
wych, aby przeciwdziałać adhezji
M. hy­
opneumoniae
do nabłonka rzęskowego.
Poszerzone powinny zostać badania ge-
netyczne, dotyczące identyikacji genów
kodujących wytwarzanie antygenów uod-
porniających. Jak dotychczas zidentyiko-
wany został genom trzech różnych izola-
tów
M. hyopneumoniae
(29, 30).
Piśmiennictwo
1. Maes D.:
Mycoplasma hyopneumoniae
infections in pigs:
update on epidemiology and control.
Proceedings of the
21st International Pig Veterinary Society Congress
, 2010,
Vancover, Canada, 30-35.
1. hacker E.: Mycoplasmal diseases. W:
Diseases of Swine
.
9
th
ed., B.E. Straw, J.J. Zimmerman, S. D’Allaire, D.J. Tay-
lor (edit.). Blacwell Publishing Ltd, Oxford., UK, 2006,
701-717.
2. Sibila M., Pieters M., Monitor T., Maes D., Haesebrouck
F., Segales J.: Current perspectives on the epidemiology
of
Mycoplasma hyopneumoniae
infection.
Vet. J.
2009,
181
, 221-231.
3. Fano E., Pijoan C., Dee S., Torremorell M.: Assessment
of the efect of sow parity on the prevalence of
Mycopla­
sma hyopneumoniae
in piglets at weaning.
Proceedings of
19th International Pig Veterinary Society Congress,
Co-
penhagen, Denmark, July 2006, 206, 96.
4. Sibila M., Bernal R., Torrents D., Riera P., Llopart D., Cal-
samiglia M., Segales J.: Efect of sow vaccination against
Mycoplasma hyopneumoniae
on sow and piglet coloni-
zation and seroconversion, and pig lung lesions at slau-
ghter.
Vet. Microbiol.
2008,
127
, 165-170.
2. Villarreal I., Vranckx K., Duchateau L., Pasmans F., Ha-
esebrouck F., Jensen J., Maes D.: Prevalence and risk fac-
tors for early
Mycoplasma hyopneumoniae
infections in
suckling piglets in diferent UE countries.
Proceedings of
the 21st International Pig Veterinary Society Congress
,
2010, Vancover, Canada, 137.
Podsumowanie
W 
tabeli 1
przedstawiono (1) zalety i wady
stosowania szczepionek i  antybiotyków
w  kontekście zwalczania enzootyczne-
go zapalenia płuc i zespołu chorobowego
układu oddechowego świń.
Antybiotyki powinny być wybiera-
ne w  sposób zróżnicowany, zależnie od
składu wchodzących w grę drobnoustro-
jów, wywołujących omawiane jednostki
18
Życie Weterynaryjne • 2011 • 86(1)
Prace poglądowe
5. Dee S., Otake S., Oliveira S., Deen J.: Evidence of long di-
stance airborne transport of porcine reproductive and re-
spiratory syndrome virus and
Mycoplasma hyopneumo­
niae
.
Vet. Res
. 2009,
40
, 39-45.
6. Maes D., Segales J., Meyns T., Sibila M., Pieters M., Ha-
esebrouck F.: Control of
Mycoplasma hyopneumoniae
in-
fections in pigs.
Vet. Microbiol.
2008,
126
, 297-309.
7. Madec F.: he risk factors of respiratory diseases on fat-
teners in intensive breeding-inishing units.
Proceedings
of the 8th IPVS
Congress,
Ghent, Belgium 1984, 349.
8. Inamoto T., Takahashi H., Yamamoto K., Nakai Y., Ogimo-
to K.: Antibiotic susceptibility of
Mycoplasma hyopneumo­
niae
isolated from swine. J. Vet. Med.
Sci.
1994,
56
, 393-394.
9. Vicca J., Stakenborg T., Maes D., Butaye P., Peeters J., de
Kruif A., Haesebrouck F.:
In vitro
susceptibilities of
Myco­
plasma hyopneumoniae
ield isolates.
Antimicrob. Agents
Chemother
. 2004,
48,
4470-4472.
10. Vicca J.:
Virulence and antimicrobial susceptibility of My­
coplasma hyopneumoniae isolates from pigs.
PhD thesis,
Faculty of Veterinary Medicine, Ghent University, ISBN
90-5864-086-8, 2005, 219.
11. Maes D., Deluyker H., Verdonck M., Castryck F., Miry C.,
Lein A., Vrijens B., de Kruif A.: Efect of vaccination aga-
inst
Mycplasma hyopneumoniae
in pig herds with a conti-
nuous production system
. J. Vet. Med
. B, 1998,
45,
495-505.
12. Maes D., Deluyker H., Verdonck M., Castryck F., Miry
C., Vrijens B., Verbeke W., Viaene J., de Kruif A.: Efect
of vaccination against
Mycoplasma hyopneumoniae
in
pig herds with an all-in/all-out production system.
Vac­
cine
1999,
17,
1024-1034.
13. Meyns T., Dewulf J., de Kruif A., Calus D., Haesebrouck
F., Maes D.: Comparison of transmission of
Mycoplasma
hyopneumoniae
in vaccinated and non-vaccinated popu-
lations.
Vaccine
2006,
24
, 7081-7086.
14. Sibila M., Nofrarias M., López-Soria S., Segales J., Vale-
ro O., Espinalm A., Calsamiglia M.: Chronological study
of
Mycoplasma hyopneumoniae
infection, seroconver-
sion and associated lung lesions in vaccinated and non-
vaccinated pigs.
Vet. Microbiol
. 2007,
122
, 97-207.
15. Jensen D., Ersboll A., Nielsen J.: A meta-analysis compa-
ring the efect of vaccines against
Mycoplasma hyopneu­
umoniae
on daily weight gain in pigs.
Prev. Vet. Med.
2002,
54
, 265-278.
16. Baccaro M., Hirose F., Umehara O., Gonçalves L., Doto
D., Paixão R., Shinya L., Moreno A.: Comparative eica-
cy of two single-dose bacterins in the control of
Myco­
plasma hyopneumoniae
in swine raised under commer-
cial conditions in Brazil.
Vet. J
. 2006,
172,
526-531.
17. Bandrick M., Pieters M., Pijano C., Monitor T.: Cellular
immune response in piglets following sow vaccination
wit
Mycoplasma hyopneumoniae
.
Proc. Allen D. Leman
Swine Conference,
vol. 33 Supplement. College of Vete-
rinary Medicine, University of Minnesota, Minneapolis
MN, USA, 2006, 11.
18. Bargen L.: A system response to an outbreak of enzootic
pneumonia in grow/inish pigs.
Can. Vet. J.
2004,
45,
856-859.
19. Murphy D., Van Alstine W., Clark K., Albregts S., Knox
K.: Aerosol vaccination of pigs against
Mycoplasma hyo­
pneumoniae
infection.
Am. J. Vet. Res.
1993,
54,
1874-1880.
20. Lin J., Weng C., Liao C., Yeh K., Pan M.: Protective efects
of oral microencapsulated
Mycoplasma hyopneumoniae
vaccine prepared by co-spray drying method.
J. Vet. Med.
Sci
. 2003,
65
, 69-74.
21. King K., Faulds D., Rosey E., Yancey R.: Characteriza-
tion of the gene encoding Mhp1 from
Mycoplasma hyo­
pneumoniae
and examination of Mhp1’s vaccine poten-
tial.
Vaccine
1996,
15
, 25-35.
22. Shimoji Y., Oishi E., Muneta Y., Nosaka H., Mori Y.: Vac-
cine eicacy of the attenuated
Erysipelothrix rhusiopa­
thiae
YS-19 expressing a recombinant protein of
Myco­
plasma hyopneumoniae
P97 adhesin against mycopla-
smal pneumonia of swine.
Vaccine
2003,
21
, 532-737.
23. Ogawa Y., Oishi E., Muneta Y., Sano A., Hikono H., Shiba-
hara T., Yagi Y., Shimoji Y.: Oral vaccination against my-
coplasmal pneumonia of swine using a live
Erysiplothrix
rhusiopathiae
vaccine strain as a  vector.
Vaccine
2009,
27
, 4543-4550.
24. Okamba F., Moreau E., Bouh C., Gagnon C., Massie B.,
Arella M.: Immune responses induced by replication-de-
fective andenovirus expressing the C-terminal portion of
Mycoplasma hyopneumoniae
-P97 adhesin.
Clin. Vaccine
Immunol.
2007,
14
, 767-774.
25. Chen A., Fry S., Daggard G., Mukkur T.: Evaluation of im-
mune response to recombinant potential protective anti-
gens of
Mycoplasma hyopneumjoniae
delivered as cock-
tail DNA and/or recombinant protein vaccines in mice.
Vaccine
2008,
26,
4372-4378.
26. Villarreal I., Maes D., Meyns T., Gebruers F., Calus D., Pa-
smans F., Haesebrouck F.: Infection with a low virulent
Mycplasma hyopneumoniae
isolate does not protect pi-
glets against subsequent infection with a highly virulent
M. hyopneumoniae
isolate.
Vaccine
2009,
27
, 1875-1879.
27. Minion F.C., Lefkowitz E.J., Madsen M.L., Cleary B.J.,
Swartzell S.M., Mahairas G.G.: he genome sequence of
Mycoplasma hyopneumoniae
strain 232, the agent of swi-
ne mycoplasmosis.
J. Bacteriol
. 2004,
186,
7123-7133.
28. Vasconcelos A., Ferreira H., Bizarro C.V.: Swine and po-
ultry pathogens: the complete genome sequences of two
strains of
Mycplasma hyopneumoniae
and a strain of
My­
coplasma synoviae
.
J. Bacteriol
. 2005,
187
, 5568-5577.
Prof. dr hab. Zygmunt Pejsak, Państwowy Instytut Wete-
rynaryjny, al. Partyzantów 57, 24-100 Puławy, e-mail:
zpejsak@piwet.pulawy.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]