Termometr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Termometr
Włoski naukowiec Galileusz był w 1592 roku o krok od wynalezienia termometru.
Skonstruował on przyrząd nazwany "termoskopem". Wewnątrz tego urządzenia nad
pojemnikiem z wodą znajdowała się otwarta u dołu rurka, w której poziom wody
zmieniał się wraz z wahaniami temperatury. Niestety, przyrząd ten reagował również
na zmiany ciśnienia powietrza. Aparat Galileusza zafascynował toskańskiego księcia
Ferdynanda II, który eksperymentował z nim na początku XVII wieku. W 1644 roku
odizolował rurkę od otaczającego powietrza, uniezależniając ją w ten sposób od
wahań ciśnienia. Pierwszym przyrządem przypominającym z wyglądu współczesne
termometry był jednak termometr rtęciowy. Został on udoskonalony na początku
XVIII wieku przez pochodzącego z Gdańska, a osiadłego w Holandii fizyka - Gabriela
Daniela Fahrenheita. Działanie tego rodzaju termometru oparte jest na zasadzie
rozszerzania się substancji podczas podgrzewania. Przyrząd pomiarowy składa się z
wąskiej, szklanej rurki z kulką u dołu. Zbiorniczek wypełniony jest cieczą, np. rtęcią.
W miarę wzrostu temperatury ciecz się rozszerza i wypychana jest w górę rurki.
Temperaturę można odczytać na skali, znajdującej się na rurce lub obok niej.
Fahrenheit wprowadził skalę pomiaru temperatury, nazwaną później jego
nazwiskiem. Skala Fahrenheita była powszechnie używana w przeszłości, dzisiaj
jednak preferuje się skalę Celsjusza - stustopniową skalę termometryczną,
zaproponowaną w 1742 roku przez szwedzkiego astronoma, Andersa Celsiusa.
Termometr rtęciowy po raz pierwszy użyty został do mierzenia temperatury ludzkiego
ciała w 1867 roku przez lekarza Thomasa Alibutta.
Źródło:
Polski Serwis Naukowy - Servis.pl :: 1999 - 2009
[ Pobierz całość w formacie PDF ]