Terroryzm

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Temat: Terroryzm polityczny.
Definicja
t
erroryzmu
[łac.], różnie umotywowane ideologicznie, planowane i zorganizowane
działania pojedynczych osób lub grup skutkujące naruszeniem istniejącego porządku
prawnego, podjęte w celu wymuszenia od władz państwowych i społeczeństwa określonych
zachowań i świadczeń, często naruszające dobra osób postronnych. Działania te realizowane
są z całą bezwzględnością, za pomocą różnych środków (przemoc fizyczna, użycie broni i
ładunków wybuchowych), w celu nadania im rozgłosu i celowego wytworzenia lęku w
społeczeństwie.
Termin "terroryzm" wywodzi się od języka greckiego τρέω/treo - „drżeć, bać się”; „stchórzyć,
uciec” oraz łacińskiego terror, -oris - „strach, trwoga, przerażenie”; „straszne słowo, straszna
wieść” i pochodnego czasownika łacińskiego terreo - „wywoływać przerażenie, straszyć”.
Każdy terrorysta to ekstremista, ale nie każdy ekstremista to terrorysta.
Źródła ekstremizmu politycznego (5 płaszczyzn):
1)źródła ekonomiczne
: Pojawia się dlatego, że "jedni mają a inni nie mają", choć przyczyny
leżą głębiej. Przede wszystkim w nierównomiernym rozwoju sił wytwórczych, pociągającym
za sobą zmiany w procesie i stosunkach produkcji. Gospodarka wolnorynkowa sprawia , że w
społeczeństwie rodzą się nierówności. Nędza, głód , niedostatek stają się przyczynami
ekstremizmu. Sprzeczności ekonomiczne, zacofanie gospodarcze najbardziej widoczne jest w
krajach postkolonialnych. Różnice między metropolią a peryferiami są ogromne.
2)źródła polityczne
: To przede wszystkim represywny charakter państwa. Ekstremizm
polityczny głosi walkę z państwem , zarówno demokratycznym , jak i niedemokratycznym.
Ponadto tradycje walki politycznej, oraz dyskryminująca polityka wobec części
społeczeństwa, to również przyczyny polityczne.
3)przyczyny ideologiczne
: Ekstremizm i terroryzm to ideologie. Mogą one pojawiać się na
skrajnych brzegach każdego systemu, jednak w pewnych kulturach politycznych bardziej
preferowane są metody ekstremistyczne uprawiania polityki.
4)przyczyny religijne
: Religia jako część cywilizacji po swym upolitycznieniu stanowi
podstawę postaw ekstremistycznych. W czasach kryzysu moralnego, początku tysiąclecia na
pograniczu kultur pojawiają się "nowe religie" lub skrajne odłamy "starych", które bywają
często ruchami ekstremistycznymi.
5)przyczyny psychologiczne
: Teorie psychologiczne widzą w ekstremistach odstępstwo od
norm psychicznych, obłąkanie, niezrównoważenie emocjonalne. Ekstremista to człowiek
zbuntowany.
Cechy ekstremizmu:
-uproszczenia w widzeniu świata i jego perspektywy.
-monokazualne łączenie zła z " naturalnym wrogiem"
-używanie pojęć "dobra ogółu" maskujących istotę celu
-idealizacja społecznych, kulturowych tradycji społeczeństw, e których głoszona jest
ekstremistyczna idea.
-eksponowanie szczególnej roli zwolenników ekstremistycznej idei
-wykorzystanie wszelkich metod do promowania swojej idei
Klasyfikacja terroryzmu:
1.
podział ze względu na
podmiot i przedmiot
:
a.
terroryzm państwowy
– dokonuje się w imieniu jakiegoś państwa.
b.
terroryzm antypaństwowy
– wszystkie grupy terrorystyczne występują p-ko państwu.
2.
podział ze względu na
ideologię:
Terroryści próbują uzasadnić swe działanie ideologicznie:

nawiązując do
tradycji marksistowskich

nawiązując do
ideologii maoistowskiej

nawiązując do
trockistockiej idei rewolucji permanentnej

nawiązując do
ruchu nowej lewicy
(studenci żądali reformy) (ugrupowania nawiązują –
czerwone brygady we Włoszech, meteorolodzy w St. Zjednoczonych, Armia Czerwona w
Japonii),

nawiązując do ugrupowań prawicowych p-ko liberalizmowi lub p-ko lewicy
3.
klasyfikacja
terroryzmu o podłożu nacjonalistycznym
(np. IRA – o przyłączenie Irlandii
Północnej do Irlandii, ETA – o utworzenie Krajów Basków). Wszystkie mniejszości
narodowe posługują się ugrupowaniami terrorystycznymi.
4.
Klasyfikacja
terroryzm o podłożu religijnym
5.
Klasyfikacja
terroryzm o przyczynach mieszanych
Nurty terroryzmu:
1.
terroryzm lewacki o podłożu anarchistycznym –Czerwone brygady we Włoszech,
Frakcja Czerwonej Armii z Niemiec, Świetlisty Szlak (maoistowski)
2.
Lewacko-ekstremistyczne- urugwajska Tupac Amarac, japońska Armia Czerwona
3.
Separatystyczno-narodowe- IRA ,ETA
4.
Narodowo-wyzwoleńcze- Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny, Czarny Wrzesień
5.
Neofaszystowskie- Nowy Ład we Włoszech.
6.
Nacjonalistyczny- Ludowa Walka Rewolucyjna w Grecji, ruchy Skinheadów
7.
prawicowo-totalitarne- Szwadrony Śmierci w Am PD.
8.
religijno- nacjonalistyczne- Partia Boga Hesbollah w Libanie, Hamaz, Tamilskie
Tygrysy, Przetrwanie Świata z USA, Najnowsza Prawda w Japonii
9.
ekoterroryzm- Front Wyzwolenia Zwierząt z UK i USA.
10.
terroryzm w ruchu antyglobalistycznym i feministycznym.
Międzynarodówka Terrorystyczna
- np. Nowy Porządek Europejski, teraz zwany Czarną
Międzynarodówką.
Od 1971 istnieje Czerwona Międzynarodówka Terrorystyczna (IRA, ETA, RAF, Front
Narodowy, Armia Ludowa (jap.), Ruch 2 Czerwca)
Centra terroru międzynarodowego:
-Zachdnioeurop.
-Bliski wschód
-Am. PD.
Zwalczaniem terroryzmu Mn. Podjęło się ONZ:
1963- Konwencja w Tokio, 1970- Haga, 1979- NY.
-przyjęto
Europejską Konwencja do Zwalczania Terroryzmu w 1976 roku.
Nurt neoanarchistyczny:
Frakcja Czerwonej Armii
-radykalna lewicowa organizacja terrorystyczna, ideologicznie
związana z marksizmem, anarchizmem i Nową Lewicą, działająca w Niemczech od lat 70.
XX wieku do roku 1998. W czasie swojej ponad 20-letniej historii zabili oni kilkanaście osób.
Jesienią 1977 doprowadzili nawet do poważnego kryzysu państwa.
Pierwszą zbrojną akcją organizacji było uwolnienie z więzienia Andreasa Baadera 14 maja
1970 przez grupę kierowaną przez Ulrike Meinhof. Po tym organizację nazywano
początkowo "grupą Baader-Meinhof". Po szkoleniu w Palestynie przywódcy grupy powrócili
do RFN i podjęli dalszą działalność zbrojną, wtedy też pojawiła się nazwa RAF i manifest
programowy organizacji. Na skutek intensywnych działań policji, przywódcy grupy: Baader,
Meinhof, Gudrun Ensslin, Holger Meins i Jan-Carl Raspe zostali schwytani w czerwcu 1972,
co zakończyło pierwszy etap działalności RAF. Ich proces rozpoczął się w Stammheim 21
maja 1975, zakończył 28 kwietnia 1977 skazaniem trzech pozostających przy życiu liderów
za morderstwa i inne zarzuty. Ulrike Meinhof znaleziono powieszoną w celi w 1976
(okoliczności jej śmierci nigdy nie wyjaśniono).
Oddziały RAF
; Komando 15, Juni, Komando Waisa.
W RAFIE dominowały akcje indywidualne.
Najbardziej znane:
-zabójstwo Gintera von Drunkmana
-zamach na córkę senatora Ulricha Kluga-1975
-wspólnie z Palestyńczykami- zajęcie siedziby OPEC w Wiedniu, porwanie Lufthansy w
Mogadiszu.
-w 14.IV.1992 RAF ogłasza oficjalnie zaprzestanie akcji, choć nadal to robi.
Czerwone Brygady
(wł.
Brigate Rosse
) - najsłynniejsze włoskie ugrupowanie terrorystyczne,
utworzone 20 października 1970 przez Renato Curcio, Margherite Cagol, Franco Triano,
Giorgio Semeria, Corado Simoni, w związku z brakiem (według nich) skuteczności działania
mniej radykalnych organizacji lewicowych.
W 1978 Czerwone Brygady zamordowały byłego premiera Włoch – Aldo Moro.
Ulubionym celem była Chrześcijańska Demokracja (od 1945 u władzy, do lat 90’)
Struktury rozbito po aresztowaniach w latach 80’ .
Świetlisty Szlak
,
Sendero Luminoso
- maoistowska organizacja terrorystyczna w Peru
nazywająca sama siebie Komunistyczną Partią Peru. Twórca- Abimael Guzmana.
W latach 1981-83 przeprowadzono 5350 akcji.
W 1993 prezydent Pery zapowiada zniszczenie „Szlaku” w tym roku aresztują 5600
członków. Po aresztowaniu Guzmana ,przywódcą został Felicziano.(Oskar Ramirez Duran).
Tamilskie Tygrysy
(
Tygrysy Wyzwolenia Tamilskiego Ilamu
, LTTL) - organizacja
tamilska, powstała w 1976, żądająca utworzenia w północno-wsch. części Sri Lanki
niepodległego państwa tamilskiego Ealanu. Przywódcą jest Velupillai Prabhakaran.
Organizacja Tamilskich Tygrysów podjęła próbę realizacji postulatów niepodległościowych
w drodze przemocy i mimo znacznej przewagi wojsk rządowych przejęła kontrolę nad częścią
terytorium objętego roszczeniami.
Przywódca- Parth Ha Karam.
-Konflikt syngalesko-tamilski, długotrwały konflikt na tle etnicznym, rozgrywający się na
terenie Sri Lanki. Głównymi stronami konfliktu są zamieszkujący wyspę Syngalezi (74%
populacji, wyznawcy buddyzmu) i Tamilowie (18% populacji, wyznawcy hinduizmu).
Obecny premier Seliv Bandarajke zapowiada rozwiązanie konfliktu, przez nadanie autonomii
Tamilom.
___________________________________________________________________________
Irlandzki problem
, relacje pomiędzy Wielką Brytanią i Irlandią – integralną częścią Korony
Brytyjskiej, która dążyła do niepodległości. Wybuch I wojny światowej zaktywizował
irlandzkie ruchy niepodległościowe.
Powstanie wielkanocne-
wystąpienie zbrojne w Dublinie w dniach 24-29 kwietnia 1916,
skierowane przeciwko panowaniu brytyjskiemu. Wywołane przez Irlandzkie Bractwo
Republikańskie popierane przez Sinn Féin, (My sami) irlandzką organizację
niepodległościową założoną w 1905 przez A. Griffitha początkowo jako ruch odrodzenia
kulturalnego. W działalności politycznej stosowała bierny opór wobec panowania
brytyjskiego. W 1916 udzieliła poparcia powstaniu wielkanocnemu w Dublinie, następnie
propagowała idee walki zbrojnej o niepodległość i szkoliła ochotników. Od 1917 przywódcą
był E. de Valera. Zdelegalizowana w 1918, działała nadal uzyskując w wyborach do
brytyjskiej Izby Gmin (1918) większość mandatów w okręgach irlandzkich.
Po ukonstytuowaniu się jako niezależne Irlandzkie Zgromadzenie Narodowe (1919) jej
deputowani
utworzenie
Republiki
Irlandii.
1919-1921 kierowała walką zbrojną o niepodległość kraju, stworzyła własną organizację
zbrojną - IRA. Po zawarciu traktatu pokojowego 1921 z Wielką Brytanią, gwarantującego
utworzenie autonomicznego Wolnego Państwa Irlandzkiego o statusie dominium, nastąpił
proklamowali
rozpad partii na dwa odłamy: pro traktatowy i radykalny, toczące w latach 1922-1923 wojnę
domową.
Spadkobiercami Sinn Féin zostały partie: radykalna - Fienn Fine (Żołnierze Losu) (1926),
która doprowadziła do uzyskania przez Irlandię całkowitej suwerenności 1937, i prawicowa -
Fine Gael (1933).
Irlandzka Armia Republikańska, (IRA
), tajna organizacja wojskowa partii Sinn Féin,
powstała 1919 w wyniku dokonanego przez M. Collinsa przekształcenia Ochotników
Irlandzkich. 1919–1921 walczyła z angielską policją i wojskiem, stosując taktykę
partyzancką, sabotaż i terror. Po podpisaniu traktatu irlandzko-brytyjskiego 1921 w IRA
dokonał się rozłam, w wyniku którego frakcja opowiadająca się za dalszym związkiem z
Wielką Brytanią dała początek armii Wolnego Państwa Irlandzkiego, zaś przeciwnicy układu
walczyli nadal doprowadzając do wojny domowej 1922–1923, którą przegrali.
Przeciw IRA działała „Black and Mouse” z UK. (korpus ochotników z UK)
W chwili obecnej IRA Tymczasowa nie prowadzi działalności zbrojnej. Czasami zamachy
przeprowadza Prawdziwa IRA jednak jej możliwości są dość ograniczone, zwłaszcza po tym
jak wielu zwolenników odwróciło się od niej po zamachu w Omagh. Poza tym zamachem jej
najgłośniejszą akcją było ostrzelanie z granatnika przeciwpancernego siedziby MI6 (pocisk
jedynie wbił się w ścianę). Niewielkim poparciem cieszy się również CIRA, która twierdzi, że
jest jedynym kontynuatorem republikańskich tradycji dawnej IRA.
___________________________________________________________________________
Kurdyjski problem
, konflikt polityczny związany z kwestią samostanowienia narodu
Kurdyjskiego. Kurdowie posługują się odrębnym językiem i mają bogatą kulturę, też literacką
sięgającą XI w. Szacunkowe dane wskazują, że naród ten liczy ok. 22-26 mln ludzi
mieszkających w: Turcji, Iranie, Iraku, Syrii, Armenii, Azerbejdżanie, Gruzji oraz na
emigracji w: RFN, Francji, Szwecji.
Mustafa Barzani
(ur. 14 marca 1903 w Barzan,
południowy Kurdystan, zm. 1 marca 1979 w Georgetown Hospital, Waszyngton) - kurdyjski
polityk, założyciel Demokratycznej Partii Kurdystanu (KDP) (1946), przywódca Kurdów w
walce przeciwko rządom Iraku i Iranu o utworzenie niezależnego państwa kurdyjskiego.
-15 grudnia 1945 oddziały kurdyjskie pod wodzą Mustafy Barzaniego zajęły Mahabad, który
stał się stolicą proklamowanej 22 stycznia 1946 Republiki Kurdystanu. Mustafa Barzani
został mianowany ministrem obrony oraz dowódcą armii. Podczas wojny iracko-irańskiej
(1980-1988) kurdyjscy peszmerges ("wojownicy śmierci"), popierani przez Iran, wystąpili
przeciwko rządowi irackiemu, opanowując na krótko większą część Kurdystanu irackiego,
m.in. z Mosulem, Kirkukiem, Al-Sulajmaniją. Po zakończeniu wojny Irak podjął ofensywę
przeciwko powstańcom, których tysiące uciekło do Iranu i Turcji.
W 1991, po przegranej przez Irak wojnie z Kuwejtem, Kurdowie ponownie wzniecili
powstanie, krwawo stłumione przez Saddama Husajna, z Iraku uciekło ok. 2 mln Kurdów.
Pacyfikacja została potępiona przez międzynarodową opinię publiczną. Francja, Wielka
Brytania i USA podjęły militarną interwencję, która umożliwiła powrót Kurdów do Iraku.
Dzięki pomocy państw zachodnich zorganizowano obozy dla uchodźców kurdyjskich w
Turcji, Iranie, północnym Iraku, dostarczano im pomoc lekarską i żywność.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]