techniki projektowania ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
t e s t owa n i e j e s t ł a twe
Projektowanie przypadków testowych w praktyce
Część 1 – PARTYCJE RÓWNOWAŻNE
Poniższe opracowanie skupia się na tworzeniu przypadków testowych oraz daje odpowiedź na pytanie
jak tworzyć je w sposób wydajny?
Partycje równoważne
Analiza
Dane wejściowe do oprogramowania lub systemu są podzielone na grupy, w przypadku
wystąpienia, których, można zdefiniować oczekiwane, podobne zachowania systemu. Równoważne
partycje (lub klasy) mogą być określone dla poprawnych i niepoprawnych danych (tzn. takich danych,
które powinny być odrzucone). Partycje mogą zostać również zidentyfikowane dla danych
wyjściowych, wewnętrznych wartości, wartości powiązanych z czasem (np. przed lub po zdarzeniu) i
dla parametrów interfejsu (np. podczas testów integracji). Testy są zaprojektowane w celu jak
najpełniejszego pokrycia partycji. Technikę tą używa się na wszystkich poziomach testowych. Określa
się je jako techniki specyfikacyjne lub czarnoskrzynkowe.
Równoważna partycja jako technika może być użyta dla osiągnięcia pokrycia wejść i wyjść. Może
zostać zastosowane dla danych wprowadzanych przez użytkownika, danych wejściowych
podawanych poprzez interfejsy do systemu, lub parametry interfejsów podczas testowania integracji.
Projektowanie
Przypadek testowy powinien zostać zaprojektowany tak, by sprawdzić partycję. Jeden
przypadek może przetestować dowolną ilość partycji. Powinien on uwzględniać:
- dane wejściowe
- sprawdzaną partycję
- oczekiwany wynik.
Przykład
Program określa ocenę bazując na liczbie punktów zdobytych w teście. Maksymalna ilość
punktów, którą oznaczymy jako
i
wynosi 75.
Gdy
-
I
jest większe równe 70, wtedy ocena wynosi 5
-
I
jest większe, równe 50 oraz jest mniejsze od 70, wtedy ocena wynosi 4
-
I
jest większe, równe 30 oraz jest mniejsze od 50, wtedy ocena wynosi 3
-
I
jest większe, równe 0 oraz jest mniejsze od 30, wtedy ocena wynosi 2
Dla
I
mniejszego od 0 oraz większego od 75, powinien zostać wyświetlony komunikat błędu.
Obszar poprawnych danych w naszym przypadku wynosi <0;75> (nawias zamknięty oznacza, że
zarówno 0 jak i 75 należą do obszaru zainteresowania). Szczegółowe partycje to:
-
<70;75>
<50;70) – nawias otwarty oznacza, że z do tego obszaru nie należy liczba 70
-
<30;50)
-
Wyłączne prawa autorskie do tego dokumentu posiadają „testerzy.pl”. Rozpowszechnianie dla celów komercyjnych jak i
niekomercyjnych jest dozwolone tylko pod warunkiem podania ich źródła.
 t e s t owa n i e j e s t ł a twe
-
<0;30)
Istnieją cztery obszary danych wejściowych wymuszających zachowanie obiektu testowego.
Obszar niepoprawnych danych, których pojawienie się na wejściu obiektu skutkować powinno
wyświetleniem komunikatu błędu (-∞;0) oraz (75;+ ∞).
Założenia: ocena jest liczbą całkowitą, tak, więc wystąpienie a wyjściu litery, liczby ułamkowej, znaku
specjalnego (np. %, $, #) jest oznaką defektu.
Zdefiniowanych pięć możliwych danych wejściowych:
- 5, 4, 3, 2
- komunikat błędu.
Przy poprawnych danych wejściowych inne wartości pojawiające się na wyjściu są oznaką defektów.
Pojawienie się na wyjściu wartości takich jak 1, 5+ czy „zero”, choć mogą się wydawać poprawne
(bazujące na doświadczeniu) muszą zostać zinterpretowane jako błąd.
Po określeniu równoważnych partycji możemy przystąpić do tworzenia przypadków testowych
sprawdzającą każdą z nich.
Przypadek
testowy
1
2
3
4
5
Dane
wejściowe
72
60
33
3
-20
Testowana
partycja
75≥
I
≥70
70>
I
≥50
50>
I
≥30
30>
I
≥0
I
<0
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Dana
wyjściowa
5
4
3
2
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Oczekiwany
wynik
5
4
3
2
Przypadek
testowy
6
7
8
9
10
11
Dane
wejściowe
110
56,53
80
-10
„zero”
W
Testowana
partycja
I
>100
70>
I
≥50
I
>100
I
<0
-
-
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Dana
wyjściowa
5+
1
„zero”
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Komunikat
błędnej danej
wejściowej
Oczekiwany
wynik
Za pomocą zestawu (minimalnej ilości) przypadków testowych można przetestować wszystkie
partycje, uzyskując 100% ich pokrycia. W przypadku, gdy pokrycie jest niższe oznacza to, że nie
przetestowano wszystkich zidentyfikowanej partycji. Gdy nie uda się zidentyfikować wszystkich
partycji, statystyki pokrycia mogą być mylące.
Może się okazać, że wymagania przekazane testerowi nie będą wspominały o dodatkowych granicach
narzuconych w fazie programowania. Przykładowo wybierając w C/C++ ocenę jako Int (typ liczbowy,
stałoprzecinkowy), którego rozmiar zawsze zależy od kompilatora i platformy. Ten dodatkowy rozmiar
nie zostanie, w wielu przypadkach, opisany dodatkowym przypadkiem testowym,
Opracowanie oparte na:
-
Standard for Component Testing – wydane przez BCS SIGITS
-
Techniki projektowania testów – testerzy.pl
-
A Practitioner's Guide to Software Test Design – autor Copeland, Lee, wydany przez:
Artech House Publishers
Wyłączne prawa autorskie do tego dokumentu posiadają „testerzy.pl”. Rozpowszechnianie dla celów komercyjnych jak i
niekomercyjnych jest dozwolone tylko pod warunkiem podania ich źródła.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]