Tetmajer - Eviva l arte

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Na podstawie: Kazimierz Tetmajer, Wybór poezji, Warszawa 
Wersja lektury on-line dostępna jest
Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się
w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wy-
korzystywać, publikować i rozpowszechniać.
KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER
Eia larte
!
¹
!
Człowiek zginąć musi —
Cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem²,
Nędza porywa za gardło i dusi —
Zginąć, to zginąć, jak pies, a tymczasem,
Choć życie nasze splunięcia nie warte:
!
!
Niechaj pasie brzuchy
Nędzny filistrów³ naród! My artyści,
Głód
My, którym często na chleb braknie suchy,
My, do jesiennych tak podobni liści,
I tak wykrzykniem: gdy wszystko nic warte,
!
!
Duma naszym bogiem,
Sława nam słońcem, nam, królom bez ziemi!
Możemy z głodu skonać gdzieś pod progiem,
Ale jak orły z skrzydły⁴złamanemi —
Więc naprzód! Cóż jest prócz sławy co warte?
!
!
W piersiach naszych płoną
Ognie przez Boga samego włożone:
Duma
Więc patrzym na tłum z głową podniesioną,
Laurów⁵ za złotą nie damy koronę,
I chociaż życie nasze nic nie warte:
!
¹
!
(hiszp.) — Niech żyje sztuka!
²
— „niedotykalny”, człowiek należący do jednej z niższych kast indyjskich, uważany za nie-
czystego.
³
— człowiek zakłamany, o ograniczonych horyzontach, zwracający szczególną uwagę na do-
statek materialny i unikanie skandalów; mieszczanin (pierwotnie słowo to oznaczało absolwenta stu-
diów wyższych, który nie działa już w korporacji studenckiej, a jest jedynie jej członkiem wspierającym).
⁴
— dziś popr.: skrzydłami.
⁵
— wawrzyn; w starożytności najpierw nagroda w konkurencjach sportowych, potem przy-
znawana także poetom.
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]