Teoria - geodezja

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
S t r o n a
|
1
GEODEZJA – opracowanie teoretyczne.
1.
ISTOTA GEODEZJI:
Geodezja –
jest to nauka o pomiarach Ziemi, dokonywanych bezpośrednio na jej
Powierzchni. Zajmuje się określaniem kształtu i wielkości globu ziemskiego oraz
wyznaczaniem położenia i wysokości punktów na powierzchni Ziemi.
2.
PODZIAŁ GEODEZJI:
Podział zasadniczy:

Geodezja wyższa –
zajmuje się wykonywaniem pomiarów na wielkich
obszarach, z uwzględnieniem kształtu globu ziemskiego przy opracowywaniu
wyniku pomiarów.

Geodezja niższa (stosowana
,
daw. miernictwo
) –
są to zagadnienia związane
z wykonaniem pomiarów i sporządzaniem odwzorowań stosunkowo
niewielkich obszarów powierzchni Ziemi jak również pomiary związane z
realizacją inwestycji gospodarczych.
Inne dziedziny geodezji:

Kartografia –
to prace związane z tworzeniem płaskich odwzorowań
powierzchni Ziemi wraz z techniką sporządzania i reprodukcją map w różnych
skalach i o różnej treści.

Topografia –
zajmuje się pomiarami sytuacyjno-wysokościowymi na dużych
obszarach, w związku z czym opiera się częściowo na założeniach geodezji
wyższej. Stosowana do sporządzania map szczegółowych, w skalach średnich,
dla wojska i administracji.

Fotogrametria –
zajmuje się wykonywaniem pomiarów i opracowywaniem
map na podstawie zdjęć fotograficznych, wykonywanych z Ziemi lub
samolotów.

Geodezja gospodarcza

Geodezja satelitarna

Grawimetria

Rachunek wyrównania

Astronomia geodezyjna
3.
RODZAJE MAP I SKALA:
Mapa –
jest to rysunek przedstawiający, w rzucie poziomym i w pewnym
zmniejszeniu, przy wykorzystaniu znaków umownych i opisów informacyjnych,
wszystkie charakterystyczne elementy terenu. Mapy muszą być zorientowane tzn. że
szczegóły muszą być prawidłowo usytuowane względem stron świata.
Skalą mapy –
nazywamy liczbę wyrażającą stosunek długości dowolnego odcinka d,
wziętego z mapy, do długości rzutu poziomego tego odcinka D w terenie. Skalę mapy
wyrażamy ułamkiem, którego licznik równa się 1, zaś mianownik określa ilokrotnie
zmniejszyliśmy odcinek na mapie w stosunku do odcinka w terenie.
Copyright © 2008
all rights reserved WODZU!
Pomiary obejmujące niewielkie inwestycje gospodarcze:

Pomiary poziome (sytuacyjne)

Pomiary pionowe (wysokościowe)
 S t r o n a
|
2
Podział map geograficznych:

Ogólnogeograficzne:
Topograficzne:

Wielkoskalowe – 1 5 000, 1 10 000

Średnioskalowe – 1 25 000, 1 50 000, 1 100 000

Drobnoskalowe – 1 200 000, 1 500 000
Przeglądowe – 1 1 000 000, 1 3 000 000

Tematyczne:
Społeczno-gospodarcze:

Gospodarcze:

Mapa zasadnicza
–
Podstawowa mapa naszego kraju.
Sporządzana w skalach 1 500,
1 1 000 – na terenach miejskich
o dużej infrastrukturze i skalach 1 2 000, 1 5 000 – na terenach
rolniczych i leśnych. Jest wielkoskalowym opracowaniem
kartograficznym zawierającym aktualne informacje o
przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólno-geograficznych
oraz o elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci
uzbrojenia terenu. Treścią mapy zasadniczej są punkty poziomej
i wysokościowej osnowy geodezyjnej, obiekty nadziemne,
naziemne i elementy uzbrojenia teren, granice własności i
granice użytków rolnych, rzeźba terenu hydrografia etc. Jest to
mapa sytuacyjno-wysokościowa. Służy do celów
administracyjnych, prawnych, ewidencyjnych, projektowych i
SIT (System Informacji o Terenie). Na określonym terenie
prowadzona jest tylko jedna mapa zasadnicza w odpowiednio
dobranej skali. Są aktualizowane co jakiś czas.

projektowych.

Podstawowego zagospodarowania terenu

Uzbrojenia terenu

Komunikacji

Gospodarki mieszkaniowej

Przemysłu

Rolnictwa

Usług

Swobody dyspozycyjnej terenu

Społeczne:

Demograficzne

Wybranych elementów socjalno-bytowych

Patologii społecznych
Przyrodnicze:

Fizjologiczne:

Geologiczne

Rzeźby terenu

Hydrograficzne

Klimatu

Glebowe

Szaty roślinnej

Świata zwierzęcego
Copyright © 2008
all rights reserved WODZU!
S t r o n a
|
3

Sozologiczne:

Zagrożenie środowiska

Ochrony środowiska
4.
Metody obliczania powierzchni:

Metoda analityczna – wzory Gaussa (najdokładniejsza)
Jest to oddanie powierzchni wieloboku na podstawie współrzędnych
charakterystycznych punktów tej powierzchni z wykorzystaniem wzorów
Gaussa.

Metoda graficzna – za pomocą podziałki transwersalnej (drobne błędy)
Polega na obliczeniu rzeczywistej powierzchni terenu na podstawie elementów
pomierzonych na mapie lub rysunku za pomocą podziałki transwersalnej.

Metoda mechaniczna – planimetrowanie
Planimetr –
jest to urządzenie analogowe, które oblicza powierzchnię danej
figury wykonując całkowanie po obwodzie tej figury.
Są dwa sposoby planimetrowania:
I.
Biegun planimetru znajduje się poza planimetrowanym obiektem.
P = C • (n
k
– n
p
)
C – stała mnożeniowa (zależy od długości ramienia wodzącego i
od skali mapy)
n
k
– odczyt końcowy
n
p
– odczyt początkowy
II.
Biegun planimetru znajduje się wewnątrz figury planimetrowanej.
C – stała sumowa
Warunki planimetrowania:

rysunek powinien być płaszczyzną poziomą

powierzchnia planimetrowania powinna być jednorodna

położenie bieguna należy dobrać tak, aby kąt między ramieniem
bieguna a ramieniem wodzącym mieścił się między 30*-150*

wodzik powinien być prowadzony ruchem jednostajnym i płynnym

unikamy planimetrowania z biegunem wewnątrz figury

dobrze wykonywać w dwóch położeniach planimetru

pracujemy zgodnie z ruchem wskazówek zegara

obliczamy stałą C (dla każdej nowej długości ramienia)
Przeliczniki jednostek powierzchniowych:
1 m
2
1 ar = 100 m
2
1 ha = 100 arów = 10 000 m
2
1 km
2
= 100 ha = 10 000 arów = 1 000 000 m
2
Copyright © 2008
all rights reserved WODZU!
P = C • (n
k
– n
p
) + C
1
S t r o n a
|
4
5.
Obliczanie objętości mas ziemnych na podstawie map 1 500, 1 1
000
,
1 5 000 :
1)
Metoda trójkątów:
2)
Metoda kwadratów:
3)
Metoda przekrojów poprzecznych (skala skażona):
Copyright © 2008
all rights reserved WODZU!
S t r o n a
|
5
Uśredniona powierzchnia przekroju:
Przekroje poprzeczne:
4)
Metoda warstwic (sumowanie objętości, zast. planimetr):
Orientacja osi w geodezyjnym układzie współrzędnych charakteryzuje się
tym, że dodatnia oś x jest równoległa do południka i skierowana jest na północ,
dodatnia oś y skierowana jest na wschód.
Układy poziome powinny ulegać orientacji. Określenie położenia szczegółów
względem stron świata.
Azymut -
pozwala nam określić orientacje pomiaru. Jest to kąt
AB
zawarty
między południkiem przechodzącym przez punkt A, a dowolnym kierunkiem
AB liczonym na wschód zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Copyright © 2008
all rights reserved WODZU!
[ Pobierz całość w formacie PDF ]